Վարազդատ Մահամ

1) Сжатая рожь, бурьян, молочай, дикая конопля — все, побуревшее от зноя, рыжее и полумертвое, теперь отмытое росою и обласканное солнцем, оживало, чтобы вновь зацвести. (А. П. Чехов) 2) Стояло лето, шел долгий день, ветер успокаивался на вечер среди сонных, блаженных сосен. (А. П. Платонов) 3) В красном закате плыли величавые лебеди — розовато-золотые в солнце. Отзывался пустынный их крик в парке. (И. С. Шмелев)

1) Սեղմված աշորա, մոլախոտեր, ցողուն, վայրի կանեփ – ամեն ինչ շոգից կարմրած, կարմիր ու կիսամեռ, այժմ ցողով լվացված ու արևից շոյված, կենդանացավ, որ նորից ծաղկի։ (Ա.Պ. Չեխով) 2) Ամառ էր, երկար օր անցավ, քամին հանդարտվեց երեկոյան քնկոտ, երանելի սոճիների մեջ։ (Ա.Պ. Պլատոնով) 3) Շքեղ կարապները լողում էին կարմիր մայրամուտի տակ՝ արևի տակ վարդագույն ոսկեգույն։ Նրանց ամայի ճիչը արձագանքեց այգում։ (Ի. Ս. Շմելև)