ԻՄ ԵՐԳԸ
Գանձեր ունեմ անտա՜կ, անծե՜ր,
Ես հարուստ եմ, ջա՜ն, ես հարուստ
Ծով բարություն, շընորհք ու սեր
Ճոխ պարգև եմ առել վերուստ։
5Անհուն հանքը իմ գանձերի,
Սիրտս է առատ, լեն ու ազատ.
Ինչքան էլ որ բաշխեմ ձըրի—
Սերն անվերջ է, բարին՝ անհատ։
Երկյուղ չունեմ, ահ չունեմ ես
10Գողից, չարից, չար փորձանքից,
Աշխարհքով մին՝ ահա էսպես
Շաղ եմ տալիս իմ բարձունքից։
Ես հարուստ եմ, ես բախտավոր
Իմ ծընընդյան պայծառ օրեն,
15Էլ աշխարհ չեմ գալու հո նոր,
Իր տրվածն եմ տալիս իրեն։
Այս բանաստեղծությունը Հովհաննես Թումանյանի ես հարուստ եմ ստեղծագործությունն է։ Այն արտահայտում է բանաստեղծի ներքին հոգևոր հարստությունը, որը չի չափվում նյութական արժեքներով, այլ՝ սիրով, բարությամբ և մեծահոգությամբ։
Բանաստեղծության հիմնական ուղերձն այն է, որ մարդը կարող է լինել իրականում հարուստ, եթե ունի սեր և բարություն, որոնք անվերջ կարելի է տալ ուրիշներին՝ առանց աղքատանալու։ Նա չի վախենում կորցնելուց, որովհետև իր հարստությունը նյութական չէ, այլ՝ հոգու մեջ է։
Այս գործը նաև հիշեցնում է, որ կյանքը ժամանակավոր է, և մարդը պետք է ապրի այն նվիրումով, տալով այն, ինչ ինքն ունի՝ ի պատասխան կյանքի ընծայած բարիքների։
Վարազդատ Մահամ 